به گزارش کپوتک؛ گلوله‌ها بی‌رحمانه شلیک می‌شوند و کودکان معصوم بلوچستان را پرپر می‌کنند، کدام تفنگ این خون‌ها را بر زمین می‌ریزد؟ کدام گروه، کدام تفکر، این جنایت هولناک را توجیه می‌کند؟ کودکان بلوچ، قربانی خشونت کور گروه‌هایی شده‌اند که به جای گفتگو و مطالبه‌گری، اسلحه را راه حل می‌دانند.
در سیستان و بلوچستان، درد، فراتر از نابرابری‌های مزمن است، اینجا، کودکان در آتش خشونت گروه‌های مسلح می‌سوزند، کودکانی که آرزوهایشان، در زیر بار گلوله‌های بی‌هدف، دفن می‌شود، حدیثه دهقانی را یادتان می آید؟ نامی که داغی ابدی بر دل خانواده و جامعه بلوچستان گذاشت.
ثنا، کودک خردسالی که قربانی خشونت کور شد. علیرضا و ابوالفضل، دو غنچه پرپر شده که آینده‌ای روشن در انتظارشان بود. این‌ها تنها چند نام از کودکانی هستند که قربانی بازی کثیف قدرت و خشونت شده‌اند.
این گروه‌های مسلح، مدعی عدالت‌اند، اما عدالتی که با خون کودکان نوشته شود، چه ارزشی دارد؟ تیغ عدالت آن‌ها، نه بر سر ستمگران، بلکه بر قلب کودکان بی‌گناه فرود می‌آید. آن‌ها به جای گفتگو و مطالبه‌گری – که روش دیرینه اهل سنت و جامعه بلوچ بوده است – رعب و وحشت را در دل مردم می‌کارند و خانواده‌ها را داغدار می‌کنند، گناه این خانواده‌ها چیست؟ جز اینکه می‌خواهند در سرزمین مادری خود، با آرامش و امنیت زندگی کنند؟
آیا وقت آن نرسیده که این گروه‌های مسلح، در برابر این جنایات هولناک پاسخگو باشند؟ آن‌ها چه دستاوردی برای مردم بلوچستان داشته‌اند جز ناامنی، ترس و خونریزی؟ مردم بلوچستان هر روز با کابوس گلوله و خشونت زندگی می‌کنند. آیا این است عدالتی که این گروه‌ها وعده می‌دهند؟
کپوتک، صدای مردم بلوچستان است و این جنایات را محکوم می‌کند. ما از مردم شریف بلوچستان، از علما، ریش‌سفیدان، فعالان اجتماعی و مدنی، از هر کس که دل در گرو این سرزمین دارد، می‌خواهیم که در برابر این خشونت کور بایستند و فریاد اعتراض خود را بلند کنند. سکوت در برابر این جنایات، خیانت به خون کودکان معصوم است.
بیایید با هم، برای استانی امن برای، برای آینده‌ای بدون خشونت و خونریزی، مطالبه‌گری کنیم.