هیچ کجای دین، سنت خلفای راشدین رضی‌الله عنهم و آموزه‌های علمای با فضیلت اهل سنت بر محور اقدامات رعب‌افکن در جوامع نبوده و نیست. در دوره‌ای که رسانه وجود دارد و می‌توان از طریق مطالبه‌گری اهداف مترقی خود را دنبال کرد، صدای خود را به گوش حاکمیت و از پس آن به جامعه رساند، افزایش تحرکات نظامی در کوچه و محله چه جایگاهی دارد؟
چرا با وجود علم هدایت بزرگی چون شیخ الاسلام، مولانا عبدالحمید و دیگر بزرگان اهل سنت که به حق در مواقع مختلف علم مطالبه‌گری صحیح را برداشتند، باید شاهد اقدامات خصمانه و به زوال کشاندن مطالبات باشیم. شیخ الاسلام در بیانات نماز جمعه زاهدان با ارائه راه حل درست و تازه و اهدای زمین به مردم بلوچ، راه تعامل با مردم را به مسئولین نشان دادند و رسانه‌ها وظیفه داشتن همین مسیر را ادامه دهند.
اما آنچه در عمل اتفاق افتاد چیز دیگری بود؛ برخی رسانه‌ها و افراد که اتفاقا خود را مدعی حمایت از مطالبات اهل سنت و قوم بلوچ می‌دانند به جای تولیدمحتوای مبتنی‌بر مطالبه درست از قوه حاکم، گسترانیدن سخنان شیخ الاسلام، در آتش دمیدند تا راه را برای اقدامات دوستان خود در گروه‌های مسلح فراهم کنند. اقداماتی که همواره چهره قوم مهربان و غیرتمند بلوچ را نزد برخی از مردم ایران به طرز دیگری نشان داده است.
دست‌آویز به شرع و قانون، اولین و آخرین راه مطالبه‌گری برای مردم بلوچ و جامعه اهل سنت است تا پیش از این قربانی عقده‌گشایی رسانه‌ها و گروه‌های خاص مسلحانه نشود. علمای اهل سنت بیش از پیش برای جلوگیری از به انحراف افتادن به تکاپو می‌افتند؛ این طبیعت عالم است که برای به ثمر نشستن مطالبه مردم و منحرف نشدن آن از تریبون خود استفاده کند. جایگاه اندیشمندان و دانشمندان بلوچ بابا حواس‌ها را جمع مطالبات اصلی‌ای کنند که در این سال‌ها توسط خواصی نافهم دستمایه ویرانی و پریشانی شده است.